એક નજર આ તરફ...

ચીની લોકો પોતાના નીચી કાઠીના તેમજ માફકસરના બાંધા માટે જાણીતા છે. આ દેશની નવી પેઢીની ઉત્ક્રાંતિ થોડાં વર્ષ પહેલાં જો કે સહેજ જુદા પાટે ફંટાઇ. બિજિંગ, શાંઘાઇ, હોંગકોંગ વગેરે જેવાં શહેરોમાં ઉછેર પામતાં બાળકો કશાક અગમ્ય કારણસર ક્રમશઃ સ્થૂળકાય બની રહ્યાં હતાં. જેમની જિનેટિક બ્લૂપ્રિન્ટમાં એકવડા બાંધાના જ રહેવાનું પ્રોગ્રામિંગ થયું હોય તે ચીની બાળકો મોટાપાનો ભોગ કેમ બનતાં હતાં તે રહસ્ય હતું. કેટલાક ચીની તબીબોએ રહસ્યના ફોડ માટે રીસર્ચ આરંભ્યું, જે લાંબો સમય ચાલ્યું. રીસર્ચના અંતે નીકળેલું તારણ સ્પષ્ટ હતું--નવી પેઢીના ચીની બાળકો સ્કૂલમાંથી પાછા ફર્યા બાદ ઘણો ખરો સમય ટેલિવિઝન પર કાર્ટૂન ફિલ્મો જોવામાં વીતાવતાં હતાં. આઉટડોર ગેમ્સ રમવાનું તેમણે લગભગ બંધ કરી દીધું હતું, એટલે શરીરને કસરતના નામે ઘસારો પહોંચતો ન હતો. વળી ‘ઇડિઅટ બોક્સ’ સામે ખોડાયેલા હોય એટલો સમય તેઓ ‘મન્ચિંગ’ના નામે બિનજરૂરી આહાર પેટમાં ઓર્યા કરતાં હતાં, જેના પ્રતાપે તેમનાં શરીરમાં ચરબીનો સતત ભરાવો થયા કરતો હતો અને સરવાળે શરીર સ્થૂળ બનતું હતું. ચીની તબીબોએ પોતાનો રીપોર્ટ બિજિંગ સરકારને સુપરત કર્યો, જેણે વધુ કેટલુંક બારીકીપૂર્ણ રીસર્ચ ...

ટેલિવિઝનનું નામ ઇડિઅટ બોક્સ કોણે પાડ્યું એ તો કોણ જાણે, પણ તવારીખી નોંધ મુજબ એ હુલામણા નામનો સિક્કો ૧૯૬૦ના અરસામાં જામ્યો હતો. આજે સાડા ચાર દાયકે ઇડિઅટ બોક્સ શબ્દના રચયિતાની દૂરંદેશીને દાદ આપવાનું મન થાય એવો ઘાટ સર્જાયો છે. સેટેલાઇટ ચેનલોના જમેલામાં ઢંગધડા વિનાની સિરિઅલોનો શિસ્તહિન ટ્રાફિક બેફામ વહી રહ્યો છે. ડિસ્કવરી તેમજ નેશનલ જ્યોગ્રોફિક જેવી જ્ઞાનવર્ધક ચેનલોને તેમાં અપવાદ ગણો તોય બીજી એક સમસ્યા એ છે કે એવી ચેનલો પર કાર્યક્રમના મધ્યે કમર્શિયલ બ્રેકમાં કેટલીક જાહેરાતો એવી હોય છે કે જે સંસ્કારી વ્યક્તિને સપરિવાર જોવામાં બેશક ક્ષોભ નડે. ટેલિવિઝન બાળકોના દિમાગમાં થતી વિકાસપ્રક્રિયાને કેટલી હદે ધીમી પાડી દે છે અને તેના કારણે સરવાળે તેમનું મગજ ફળદ્રુપ કેમ બની શકતું નથી તેનો યુનોએ પ્રસિદ્ધ કરેલો સાયન્ટિફિક રિસર્ચ રિપોર્ટ વાંચવા જેવો છે. ઇડિઅટ બોક્સ સામે કલાકો સુધી ખોડાઇને બેસી રહેવું અને તેના પડદે જે કંઇ રજૂ થાય તેને નિસ્પૃહ બની જોતા બેસી રહેવું વ્યક્તિગત રીતે મને ગમતું નથી. પરિણામે ટેલિવિઝનની જે તે ચેનલોમાં શી નવાજૂની બને છે તેની લગીરે જાણ હોતી નથી. એક વિચિત્ર નવાજૂની વિશે જો કે થોડા દિવસ...